‘Even andere neuzen zien’

“Ik geef me overal voor op. En mocht het die dag toch niet lukken, dan ben ik mijn geld kwijt. Maar ik heb wel de kans gegrepen om even andere neuzen zien!” Moeder Philly (’36) en dochter Heleen (’63) zijn graag geziene gasten van Wijkhuis De Spellewaard. Waar Philly duidelijk haar waardering laat blijken. Daarom ging het Wijkhuis eens bij háár op de thee.

“Kijk eens!” Philly laat een flyer van de Zonnebloem zien. “Dan ga ik ook mee. En deze kreeg ik bij het Bommels Bakhuys. Dat was zó goed verzorgd!” Via het Wijkhuis is ze nu ook vaste gast bij Stichting Met je Hart Bommelerwaard. In november 2022 organiseerde het Wijkhuis voor Met je Hart een stamppottenbuffet. “Nu word ik elke keer uitgenodigd en ik geef me altijd op. En telkens zie ik weer nieuwe gezichten. Dat vind ik leuk. Je hebt dan weer heel andere gesprekken.” 

Elke middag op de thee

Omdat Met je hart ook het vervoer tot in de puntjes verzorgt, gaat Philly daar alleen heen. Bij de meeste andere activiteiten is Heleen haar vaste metgezel. Daarnaast gaat ze elke middag bij haar moeder op de thee. Dat zit een beetje in de familie: vroeger fietste Philly elke dag naar Gameren om voor háár moeder te zorgen. 

Die zorg heeft ze nu zelf nodig. Drie jaar geleden brak Philly haar onderbeen. Het genas maar niet. De stalen plaat die er in het ziekenhuis in was gezet, kwam er zelfs vanzelf uit. Nog steeds is de wond niet dicht. En er heeft zich een bacterie in het been genesteld, die fataal kan worden als die niet onderdrukt wordt met antibiotica. Daarnaast heeft ze macula degeneratie, waardoor ze nog maar weinig ziet.

Muren

Heleen komt dan ook langs voor meer dan thee: ze kookt elke dag voor haar moeder. Daarnaast krijgt Philly drie keer per dag thuiszorg en is er huishoudelijke hulp. Zo hoopt ze zelfstandig te kunnen blijven wonen in haar eigen huis. Ze is dus eigenlijk niet veel alleen op een dag. “En ik vermaak me wel. Ik kijk veel sport en hou het nieuws goed bij. Op de tablet heb ik Facebook en ik videobel met mijn kleindochter.” 

Heleen: “Maar ik kan me voorstellen dat ze zich soms toch wel eenzaam voelt. Als het af en toe wat minder gaat.” “Dan komen de muren wel op me af,” beaamt Philly. “En tegen die muren kun je óók praten – ik doe de deur dan wel even dicht – maar die praten niet terug.”

Liefde, zorgzaamheid en positiviteit

Philly mist haar man. In 1991 overleed hij plotseling. Philly was pas 56 jaar. ’s Avonds, als ze naar bed gaat, doet ze nooit de gordijnen dicht: “Dan kijk ik naar dat sterretje.” Heleen overkwam iets vergelijkbaars: haar man overleed door ziekte toen ze nog maar 46 was. En ook zij heeft verschillende gezondheidsklachten; eind augustus heeft ze een nieuwe heup gekregen. Haar tweede nieuwe gewricht al. Maar de liefde, zorgzaamheid en positiviteit straalt van hen af. Het Wijkhuis vindt het altijd heerlijk als ze er zijn!